Każde dziecko może znaleźć swój rodzaj sportu – na miarę własnych zainteresowań i możliwości psychofizycznych. Wystarczy uważny opiekun, który pomoże odkryć jego talenty i zaproponować aktywności, które będą go rozwijać. Indywidualne podejście do dziecka pozwala dobrać odpowiednią formę aktywności fizycznej, która będzie odpowiadać jego zainteresowaniom i predyspozycjom. To kluczowy element Programu Wsparcia Aktywności Fizycznej Dzieci i Młodzieży „Mały Mistrz”, którego realizacja ruszyła we wrześniu w 3 tys. szkół podstawowych w Polsce. Program finansowany jest przez Ministerstwo Sportu i Turystyki, a za jego koordynację odpowiadają Szkolne Związki Sportowe.

Odkryć i wykorzystać potencjał

Twórcy programu Mały Mistrz podkreślają, że nie ma dzieci niezdolnych do sportu – każde dziecko ma potencjał, by zostać mistrzem w swojej dziedzinie. Wystarczy tylko odpowiednio je pokierować. Najlepszym czasem na takie działanie jest I-III klasa szkoły podstawowej. To właśnie w wieku 6–10 lat objawiają się talenty sportowe, a wrodzona, biologiczna skłonność do ruchu sprzyja wdrażaniu do treningu i podejmowania bardziej systematycznego wysiłku.

– Trzeba mieć świadomość, że dziecko nie odkryje swojego talentu, jeśli nie znajdzie okazji, aby ten mógł się objawić. Dlatego tak ważne jest zachęcenie uczniów do podejmowania różnych form aktywności fizycznej. Dzieci w miarę postępów mogą pogłębiać swoje umiejętności w wybranej dyscyplinie, natomiast inne wykorzystywać tylko rekreacyjnie jako sposób aktywnego spędzania czasu wolnego i zdrowego stylu życia. Wyposażenie dzieci w te umiejętności i uatrakcyjnienie lekcji W-Fu to główne, choć nie jedyne cele programu, w którym w tegorocznej edycji bierze udział blisko 180 tys. uczniów klas I-III – wyjaśnia Feliks Piwowar wiceprezes SZS,

Uczniom objętym programem w ramach lekcji W-Fu proponowany jest szeroki wachlarz aktywności sportowych: od biegania, przez pływanie, gry zespołowe, lekkoatletykę, po jazdę na rowerze. Każda z nich dostarcza innych wyzwań i umożliwia zdobywanie nowych umiejętności, dzięki czemu każdy uczeń ma szansę znalezienia czegoś dla siebie.
– Do każdej z tych aktywności należy dziecko zachęcać. To czego należy się wystrzegać to ujednolicenie wymagań dla wszystkich dzieci, bo każde dziecko jest inne i w różnym rytmie przyswaja sobie poszczególne umiejętności – przestrzega dr Krzysztof Warchoł honorowy profesor oświaty, dyrektor SP nr 23 w Rzeszowie.  

Program Mały Mistrz to inicjatywa, która pozwala dzieciom odkrywać radość płynącą z ruchu i sportu. Dzięki indywidualnemu podejściu do każdego ucznia oraz szerokiej gamie aktywności, każdy uczeń ma szansę znaleźć swoją sportową pasję. Dzieci swoją aktywnością zdobywają,
a nie kolekcjonują odznaki sportowe, ucząc się zdrowej rywalizacji, zgodnie z którą „raz się wygrywa, a raz przegrywa”. Ideę przestrzegania zasady indywidualizacji oraz doceniania osobowych predyspozycji i umiejętności znakomicie ilustruje „Bajka dla nauczycieli” załączona na końcu artykułu* (bajkę opublikowano w przewodniku dla nauczycieli biorących udział
w Programie Mały Mistrz).

Bajka dla nauczycieli

Pewnego razu zwierzęta postanowiły zrobić coś w celu rozwiązania
problemów współczesnego świata. Podjęły decyzję o pilnej potrzebie
założenia Nowej Szkoły. Powołano Komitet Szkolny złożony
z niedźwiedzia, sarny i bobra. Dyrektorem mianowano jeża. W programie
szkolnym umieszczono następujące przedmioty: bieganie, wspinanie
się, latanie i pływanie. W celu lepszej organizacji postanowiono,
że wszystkie zwierzęta będą uczyły się wszystkich przedmiotów w ten
sam sposób. Kaczka osiągnęła najlepsze wyniki w pływaniu, okazała się
nawet lepsza od nauczyciela. Niestety, z latania otrzymała tylko +3,
a z biegiem zupełnie nie dawała sobie rady. Z tego powodu została
skierowana na dodatkowe zajęcia wyrównawcze. Podczas gdy inni
trenowali pływanie, kaczka uczyła się biegać. Po pewnym czasie jej pokrzywione nóżki tak były zmęczone, że osiągnęła tylko przeciętne
wyniki w pływaniu. Wiewiórka otrzymała 6 ze wspinania się, ale bardzo
frustrowały ją lekcje latania, ponieważ nauczyciel wymagał startu
z czubka drzewa. Długie ćwiczenia spowodowały znaczne obniżenie
ocen ze wspinania i biegania. Orzeł był dzieckiem problemowym, często
strofowanym. Na lekcjach wspinania potrafił znaleźć się na szczycie
drzewa szybciej niż inni uczniowie, tyle, że chciał robić to na własny
sposób. Królik rozpoczął zajęcia z biegania jako najlepszy w klasie,
ale dodatkowe lekcje pływania były powodem jego załamania
nerwowego. Został skierowany do szkoły specjalnej na obserwację
psychologiczną. W tej szkole jedynym przedmiotem było pływanie.
W końcu roku szkolnego nienormalny łosoś okazał się najlepszy
w pływaniu, a także w bieganiu, wspinaniu i lataniu. W nagrodę
poproszono go o wygłoszenie mowy na zakończenie roku szkolnego.
Pies preriowy trzymał się z daleka od szkoły, ponieważ Komitet Szkolny
nie zaakceptował kopania, jako przedmiotu. Zaprzyjaźnił się
z borsukiem i został jego pomocnikiem. Później dogadali się z dzikimi
świniami i założyli prywatną szkołę, która wkrótce okazała się
sukcesem. Szkoła, która pragnęła zająć się rozwiązywaniem problemów
współczesnego świata została zamknięta. Zwierzęta odzyskały wolność!